„Harriet osunęła się z kanapy i mocno złapała za głowę.
– Nie zniosę tego dłużej. Wyjdź, Charlotte! – krzyknęła.
– Musisz wyjść. Proszę, opuść ten dom. Brian natychmiast objął jej kołyszące się ciało i zaczął szeptać słowa, których nie słyszałam.
– Wyjdź, Charlotte, po prostu wyjdź – szlochała. Czytaj dalej >>
Stałam i poczułam, że trzęsą mi się nogi. Ja też nie mogłam już tego znieść.
Stojąca w drzwiach Angela wyciągnęła do mnie rękę. Oszołomiona podeszłam do niej.
– Przepraszam – szepnęłam, zalewając się łzami.
– Nie powtarzaj tego – powiedział Brian znad głowy żony. Jego twarz pokrywały plamy wściekłej czerwieni. – Możesz teraz wrócić do swoich dzieci.
Je udało ci się zabrać bezpiecznie do domu.
– Lepiej będzie, jak już pójdziesz – powiedziała Angela, biorąc mnie za rękę i wyprowadzając na korytarz.
– Zrobię wszystko, co mogę – szlochałam. – Zrobię wszystko, żeby odzyskać Alice. Może im to pani powiedzieć? Zrobię wszystko.” << Zwiń